วัยแสบสาแหรกขาด โครงการ 2
ตอนที่ 20
วันนี้ครูป้องเอาแฟ้มของพีท ใบพัด ไออุ่นและวีหนึ่งเข้ารายงานกรที่ห้องทำงานถึงความคืบหน้าของเด็กในโครงการ “ผูกสาแหรก” ว่า
“เด็กแต่ละคนมีพัฒนาการไปในทางที่ดี ผมเริ่มประเมินพฤติกรรม เริ่มจากบุ๊ค พีท วี ส่วนใบพัด ผมจะรีบทำหลักสูตรสำหรับปีหน้า สำหรับเคสของอุ่นคงต้องขอผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางเพราะเป็นเรื่องละเอียดอ่อน”
“โอเคได้ คุณปรึกษากับทรายเลยเรื่องผู้เชี่ยวชาญ” ครูป้องสะดุดแปลกใจที่กรพูดถึงทราย “ส่วนเรื่องรายละเอียด เดี๋ยวผมกลับไปอ่านเอง พอดีผมมีนัดต้องรีบไปก่อน มีอะไรไว้อัปเดตกันอีกที”
ครูป้องแปลกใจกับท่าทีรีบร้อนของกร รู้สึกว่าต้องมีอะไรบางอย่างที่สำคัญแน่
ที่แท้กรรีบไปหาหมอก้องที่ทรายนัดไว้ให้นั่นเอง
กรคุยกับหมอก้องอย่างเปิดใจสบายๆในห้องที่เป็นส่วนตัวว่า
“ผมเพิ่งเสียลูกไป ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะเสียภรรยา...ผมไม่อยากเสียเขาไป”
“ทำไมคุณถึงคิดว่ากำลังจะเสียภรรยาไปครับ”
หมอก้องถามเหมือนคุยกันสบายๆในบรรยากาศกันเอง กรนิ่งไปก่อนตอบว่า
“เพราะผมรู้สึกว่าเขาไม่มีความสุขเวลาเราอยู่ด้วยกัน” หมอก้องถามว่าแล้วคุณเคยถามไหมว่าทำไมเขาถึงไม่มีความสุข กรตอบทันทีว่า “งาน...ผมว่าเพราะเรื่องงาน ผมใช้ให้เขาทำงานมากเกินไป”
กรชะงักเหมือนคิดอะไรได้ บอกหมอก้องว่า
“แต่ผมว่าไม่...ตรงกันข้าม เวลาทำงานเขาดูมีความสุข คงไม่ใช่เพราะเรื่องงาน”
ในการคุยกับหมอก้องวันต่อมา หมอก้องถามว่าแล้วตัวเขามีความสุขหรือเปล่า
“มีครับ...เป็นความสุขบนความกังวล กังวลว่าเขาจะไม่มีความสุขจนผมไม่มีความสุข พอผมไม่มีความสุข ผมก็ยิ่งกังวล คุณหมอเข้าใจผมนะครับ”
หมอก้องบอกไม่ต้องกังวลเรื่องหมอ เล่าต่อเลย กรคิดๆแล้วจึงพูดต่อแต่ก็ยังอยู่ในความกังวล...
“ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่หัวหน้าครอบครัวที่ดีผมดูแลเขาไม่ได้ ดูแลลูกไม่ได้ ผมกดดันตัวเอง และผมก็กดดันทราย จนสุดท้าย...เราสองคนก็ไม่มีความสุขจริงๆ”
กรทบทวนไปก็เริ่มค้นพบปัญหาของตัวเอง เมื่อมองเห็นว่าปัญหาเกิดจากตัวเอง กรยิ่งเศร้า ตำหนิตัวเองน้ำตาคลอ...
“ถ้าผมเป็นสามีที่ดีกว่านี้ ควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่านี้ มีความสามารถมากกว่านี้ ผมคงทำให้ทรายมีความสุขมากกว่านี้...ครอบครัวเราคงไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้... ผมเองที่ไม่ดีพอ”
วันต่อมากรยังคุยกับหมอก้องเรื่องเดิม หมอก้องปลอบใจว่า
“ไม่มีใครสมบูรณ์แบบนะครับ เราทุกคนต่างมีจุดบกพร่อง และเคยผิดพลาด ความเจ็บปวดมันคือส่วนหนึ่งของชีวิตของเรา เป็น Learning Curve ที่ทำให้เราเรียนรู้”
